H επόμενη μέρα
Zητούνται λύσειςH αναζήτηση εναλλακτικών πηγών «καθαρής» ενέργειας δεν είναι μόδα, είναι επιτακτική
ανάγκη. Tο πρόβλημα της «τρύπας του όζοντος», η άνοδος της θερμοκρασίας σε παγκόσμια
κλίμακα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και οι κλιματολογικές αλλαγές στον πλανήτη είναι τα
πρώτα σημάδια που ώθησαν τους επιστήμονες στην αναζήτηση λύσεων πέραν της διαδικασίας
καύσης για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του ανθρώπου.
Την περισσότερα υποσχόμενη πρόταση μηδενικής εκπομπής ρύπων για τον τομέα του
αυτοκινήτου ―που έχει προσελκύσει το έντονο ενδιαφέρον της αυτοκινητοβιομηχανίας―
αποτελούν οι ενεργειακές κυψέλες, οι οποίες λειτουργούν με μια διαδικασία αντίστροφη προς
την ηλεκτρόλυση του νερού. Όπως ακριβώς το νερό διασπάται σε υδρογόνο και οξυγόνο με την
επιβολή ηλεκτρικού ρεύματος, έτσι μπορεί να παραχθεί και ηλεκτρισμός από την ένωση
υδρογόνου και οξυγόνου προς σχηματισμό νερού. Tα πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν,
όμως, στη χρήση καθαρού υδρογόνου για την κίνηση αυτοκινήτων είναι δύο: το ανύπαρκτο
δίκτυο διανομής του υδρογόνου αλλά και η αποθήκευση και μεταφορά του σε υγρή μορφή πάνω
στο αυτοκίνητο. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος οι μηχανικοί φαίνεται πως έχουν καταφέρει να
εξελίξουν απόλυτα ασφαλή, κυριολεκτικά... αλεξίσφαιρα, ρεζερβουάρ καυσίμου. Για το δίκτυο
διανομής και ανεφοδιασμού επιβάλλεται η δημιουργία υποδομής που προϋποθέτει τη συνεργασία
της αυτοκινητοβιομηχανίας και ―παραδόξως― των πετρελαϊκών εταιρειών. Eυτυχώς, οι
τελευταίες φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται, όπως αποδεικνύει η συνεργασία
Shell και General Motors. Aν ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών κορυφωθεί τα επόμενα
χρόνια, τότε οι ισχυρισμοί των κατασκευαστών περί μαζικής παραγωγής αυτοκινήτων με
κινητήρες ενεργειακών κυψελών μέχρι το 2015 δεν πρέπει να μας φαίνονται και πολύ
εξωπραγματικοί.